Asperger Sendromu; sosyal etkileşimde zorluklar ve sınırlı, stereotipik ilgi ve hareketler olarak tanımlanan Otizm Spektrum Bozukluklarından (OSB) biridir.
Diğer Otizm Spektrum Bozukluklarından bazı gelişim alanları konusunda farklılık olarak Asperger Sendromunda dil ve bilişsel gelişimde genel bir gecikme olmaz. Motor beceriler tam olarak gelişmediği için sık sık sakarlık gözlemlenebilir ve sohbet esnasında konudan bağımsız konuşmalara sıklıkla rastlanır. Yapılan bir araştırmaya göre, sadece İngiltere’de 700.000 otizmli birey yaşamaktadır.
Asperger Sendromu kadınlara göre erkeklerde daha çok görülse de; her tür ulus, kültür, din, ve sosyal geçmişe sahip bireylerde görülebilir.
Otizm’in asıl sebebi (Asperger Sendromu da dahil olmak üzere) hala araştırılmaktadır. Sebeplerle ilişkin araştırmalar birçok faktör – genetik ve çevresel – gelişimde farklılıkların sebebini açıklayabilir. Bu durum; kişinin yetiştirilişi, sosyal koşulları veya kişinin kendi hatasından kaynaklanmamaktadır.
Asperger Sendromu’nun belirtileri kişiden kişiye göre çeşitlilik göstermektedir; fakat teşhisin yapılabilmesi için genellikle sosyal iletişim ve etkileşim kurma konusunda devamlı olarak zorluklar yaşıyor olmak ve çocukluktan itibaren sınırlı ve tekrarlayan belirli davranış, aktiviteler veya ilgi örüntülerine sahip olmak Asperger Sendromu olarak değerlendirilir ve bunlara ek olarak günlük işlevselliğin bozulması veya sınırlanması durumudur.
Özellikle, başkalarını anlamak ve onlarla ilişki kurmak ve günlük hayatında ailenin, okulun, işin, ve sosyal yaşamın bir parçası olmak; Asperger Sendromlu bireylere çok daha zor gelebilir. Başkaları açık bir şekilde birbirleriyle iletişim kurmayı bilebilirken, Asperger Sendromu olan kişiler yakınlık kurmada zorluk yaşayabilir. Asperger Sendromu olan bireyler “neden farklıyım?” diye merak edebilir.
Tanı; genellikle dil ve konuşma terapisti, çocuk doktoru, psikiyatrist ve/veya psikolog gibi birden çok, farklı alandaki uzmanlar tarafından elde edilen resmi bir teşhiş anlamına gelmektedir. Asperger Sendromu’nun kişiden kişiye göre çok fazla çeşitlilik göstermesi, tanı koymayı oldukça zorlaştırmaktadır. Çocuklarda genellikle otizm teşhisinden sonra teşhis edilir ve bazen yaşanılan zorluklar göz önünde bulundurulamaz ve yetişkinliğe kadar teşhis edilemez.
Bazı insanlar resmi bir teşhisi (tanıyı) yararı olmayan etiketler olarak görürler, ama birçoğu için tam vaktinde ve tam anlamıyla yapılan bir değerlendirme ve teşhislendirme oldukça önemlidir çünkü:
– Asperger Sendromu olan bireylerin (ve ailelerinin, eşlerinin, arkadaşlarının, iş arkadaşlarının, öğretmenlerinin, vs.) belirli zorlukları neden yaşadıklarını ve bunlarla ilgili neler yapabileceklerini anlamalarında yardımcı olur.
– Bu zorlukları yaşıyor olan bireylerin destek almaları için fırsat sunar.
Asperger Sendromu’nun herhangi bir tedavisi yoktur. Fakat, kişilerin faydalı bulabileceği birçok strateji ve yaklaşım vardır.
