Bebek dünyaya geldiği andan itibaren en önemli isteği anneyle bağ kurmaktır. Bebek, anne ile kurduğu ilişki sayesinde hem temel ihtiyaçlarını hem de duygusal ihtiyaçlarını karşılayabilir. Annenin bebeğe hazır olup olmadığı, hamilelikteki duygusal durumu, doğum sonrası ruhsal dünyası anne ve bebek arasındaki bağın niteliğini belirler. Bağlanma, temel olarak anne bebeğe bakım verirken oluşur. Anne, bebeğin fizyolojik ihtiyaçlarını karşılarken aynı zamanda duygusal ihtiyaçlarını da karşılamaktadır. Annenin bebeği emzirdiği an, çok değerli bir andır. Bebeğin temel beslenme ihtiyacı giderilirken aynı zaman bebek, annenin dokunuşunu, kokusunu ve yakınlığını hisseder. Bu şekilde kendini dünyada güvende hissetmeye başlar. Bebek hissettiği olumsuz duygular ve duyumları da annenin yakınlığı ile dönüştürür. Kendini güvende hisseden bebek, anne ile güvenli bir bağ geliştirir. Güvenli bağlanmanın yaşam boyu kişiyi desteklediği söylenebilir. Kendini güvende hisseden kişi, dünyayı keşfetmeye ve kendini ortaya koymaya daha açıktır.
Güvenli bağlanma bebeğin hayatında bu kadar önemliyken, ebeveynler bu bağı kurabilmek için neler yapabilirler?
- Çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını hemen tutarlı ve uyumlu bir şekilde karşılamalı,
- Çocuğun yakınlık kurma isteğine sevgi dolu ve sıcak bir şekilde yanıt verebilmeli,
- Çocuğun yakınlık ihtiyacını geri çevirmemeli, ona soğuk davranmamalı,
- Çocuğun duygusal ihtiyaçlarını farkına varabilmeli,
- Çocuğun duygusal durumuna göre davranabilmeli, empati kurabilmek, duyguyu paylaşmak gibi…
- Çocuğun yaşadığı olumsuz durumlarda, olumsuz duyguları dönüştürebilmeli, çocuk için daha başa çıkılabilir hale getirebilmeli (Ancak kesinlikle olumsuzluğu yok saymamak, olumsuzluğun üstüne örtmeye çalışmamak gerekir.),
- Belki de en önemlisi çocuğa sevgiyle bakabilmeli, sevgiyle dokunmalı, ona değerli olduğunu hissettirebilmelidir.
Anne ve bebek arasındaki güvenli bağ kurulamadığında, bebek kendini güvende hissedemez. Bu durum yaşamını etkileyecek bir durum olarak karşımıza çıkar. Ancak çocuk büyürken kimi zaman baba, anneanne, dede gibi figürlerle bu bağın telafisini yapılabilir. Kimi zaman anneden farklı kişiler de bebeğin bağlanmasına eşlik edebilir. Duygusal problem yaşayan çocuklarda, terapi sırasında, terapist ile kurulan güvenli bağlanmada çocuk için iyileştirici olmaktadır. Bebek, bağlanmasında yara almışsa bile, tutarlı ve güvenli bir figür onun bu yarayı sarmasına yardımcı olabilmektedir.
KAYNAKÇA
Cori, J.,L. (2010).Var’olan Annenin Yok’luğu. İstanbul: Okuyan Us Yayınları
Vural,İ., (2016). Zorlayan ve Zorlanan Çocuklar. İstanbul: Remzi Kitabevi.
