Küçük yaş, okul öncesi çocukların korkularının olması normaldir. Her çocuk dönem dönem korkular yaşayabilir. Bu kaygılar büyümenin işaretidir ve gelişimsel korkulardır. Örneğin; karanlıktan korkmak, anne ve babayı kaybetmekten, doktordan/iğneden, canavardan/hayaletten, yalnız kalmaktan korkabilirler.
Geceleri çok sık kâbus görebilirler. Yaşadıkları bu kaygıların bir işlevi vardır: Duygularıyla baş etmeyi öğrenmek.
Kaygılar veya korkular, çocukların duygularını kontrol edebilme becerisini kazanmayla sonuçlanır. Bunu bazen kendi başlarına, bazen de destek alarak yapabilirler.
Sadece o yaş döneminin gelişim dönemine ilişkin uygunsa yaşamış olduğu korku, yani çok şiddetli değilse, bu durumda korkulacak bir durum yoktur.
Anne-babayı kaybetmekten/ölmelerinden korkan çocuklar için ebeveynlere öneriler:
- Okul öncesi döneme kadar anne ile ya da ona bakan kişiyle sürekli beraber olan çocuklar, anaokuluna başladığı zamanlarda kaybetme korkusu yaşayabilirler.
- Çocukların anneden ayrışma sürecinde kaybetme korkusunu yaşaması olağan bir durumdur.
- Korkularını mümkün olduğunca anlamaya ve anlamlandırmaya çalışın.
- Çocuğunuza duygularını yansıtın. Örneğin; “Şu an çok korkuyorsun. Seni anlıyorum. Ben senin yanındayım ve benimle güvendesin” diyebilirsiniz.
- Çocuğunuzun duygusunu önemseyin, kesinlikle küçümsemeyin ve şaka da olsa dalga geçmeyin.
Çocuğunuz korktuğu için, geceleri sizinle uyumak isteyebilir. Bu noktada çocuğunuz uykuya dalana kadar, çocuğunuzun yatağında, yanında uzanabilirsiniz. Rahatlatmak ve sakinleştirmek adına ninni söyleyebilir, birlikte yavaş bir müzik dinleyebilir veya çocuğunuza kitap okuyabilirsiniz.
