Tükenmişlik sadece kişinin işinde çok çalışmasından kaynaklanmaz. Ebeveynlik ve diğer bakım verme biçimleri sıklıkla bitkinliğe, strese ve bunalıma yol açar ve kontrol edilmediği takdirde, sıklıkla depresyon duyguları da dahil olmak üzere duygusal, zihinsel ve fiziksel semptomlara yol açabilir.
Ebeveynler, tükenmişlik yaşayan diğerleri gibi, yeterince iyi veya yeterince güçlü görülmeme damgasından korkarak semptomlarını gizleyebilirler, ancak tedavi olmadan, bir annenin veya babanın tükenmişliği tüm aile üzerinde zararlı etkilere neden olabilir.
Birçok ebeveyn, tükenmiş olduklarını kabul etmeye direnmekte ve bu nedenle yardım almamaktadır.
İnsanlar, çocuklarına bakmak söz konusu olduğunda genellikle insanüstü olmalarının beklendiğine inanırlar ve tükenmişlik, ebeveynlerin kendilerini yetersiz hissetmelerine neden olabilir.
Çoğu zaman, en yüksek tükenmişlik riski altında olanlar rollerine en çok bağlı olan ebeveynlerdir. Bazı anne ve babaların mükemmeliyetçilik arayışında kendilerine uyguladıkları baskılar, onları hiçbir zaman yeterince iyi hissetmeme riskine sokabilir.
Mükemmeliyetçilikten vazgeçmek, daha tutarlı rutinler oluşturmak, kısa süreler için bile olsa kendi kendine bakım yapmak ve destek bulmak, ebeveynlerin tükenmişlikten kaçınmasına yardımcı olabilir.
