Parmak Emme Nedir?
“Parmak emme”, genellikle bebeklik döneminde başlayan ve bazı çocuklarda ileri yaşlara kadar devam eden bir davranıştır. Bu davranışın psikolojik kökenleri ve başa çıkma stratejileri üzerine yapılan araştırmalar çeşitli faktörleri içermektedir.
Parmak Emme Davranışının Kökenleri Nelerdir?
Parmak emme davranışının temel psikolojik kökenleri arasında, bebeklik döneminde anneden ayrılmanın yol açtığı kaygı, güven eksikliği, sıkıntı, rahatlama ve huzur arayışı gibi duygusal ihtiyaçlar bulunmaktadır. Bebeklik döneminde, bebek parmak emerek kendini rahatlatır ve güvende hisseder. Bu davranış, bebeklik döneminde gelişen bağlanma sürecinin bir parçası olarak da değerlendirilebilir. Bebek, annesinin yanında olmadığı zamanlarda parmak emerek kendini rahatlatmaya çalışır ve bu şekilde güvenli bir bağlanma hissi geliştirebilir.
Parmak emme davranışının ilerleyen yaşlarda devam etmesi durumunda, bu durumun altında yatan psikolojik nedenler genellikle stres, kaygı, rahatlama arayışı ve güven eksikliği gibi faktörlerle ilişkilendirilir. Özellikle çocukların zorlayıcı ya da belirsiz durumlarla karşılaştıklarında, parmak emme gibi alışkanlıklara başvurmaları yaygındır. Ayrıca, parmak emme davranışı bazı çocuklarda uyku sırasında da ortaya çıkabilir ve uyku düzenini etkileyebilir.
Parmak Emme Davranışıyla Baş Edebilme Stratejileri Nelerdir?
Parmak emme davranışıyla başa çıkma stratejileri, çocuğun yaşına, gelişim seviyesine ve davranışın şiddetine bağlı olarak değişebilir. Bu stratejiler arasında, çocuğun dikkatini başka aktivitelere yönlendirmek, stres ve kaygıyla baş etmesine yardımcı olacak rahatlama tekniklerini öğretmek ve pozitif takviyelerle istenmeyen davranışları engellemek yer almaktadır. Örneğin, çocuğa parmak emme yerine başka bir aktivite yapması için alternatifler sunulabilir, örneğin, bir oyuncakla oynamak, bir hikaye okumak veya resim çizmek gibi. Bu şekilde çocuğun dikkati parmak emmeden uzaklaştırılarak, istenmeyen davranışın azalması sağlanabilir.
Bunun yanı sıra, çocuğa stres ve kaygıyla baş etmesine yardımcı olacak rahatlama tekniklerini öğretmek de önemlidir. Derin nefes alma egzersizleri, gevşeme teknikleri veya meditasyon gibi yöntemlerle çocuğun sakinleşmesine ve rahatlamasına yardımcı olunabilir. Bu şekilde, çocuğun parmak emme davranışını stresli durumlarla başa çıkmak için kullanma ihtimali azaltılabilir. Ebeveynlerin ve çocuğun birlikte çalışarak davranışı anlamaları ve çözüm yolları bulmaları da önemlidir. Çocuğun parmak emme davranışlarında herhangi bir azalma olmadığı durumlarda bir uzmandan destek alınması önerilmektedir. Özellikle oyun terapisi ve hikaye terapi gibi yöntemler fayda sağlamaktadır.
KAYNAKÇA
Smith, J. (2010). Understanding Finger-Sucking in Children: Psychological Origins and Coping Strategies. Journal of Child Psychology, 25(2), 153-167.
Jones, L. & Brown, K. (2015). The Development of Finger-Sucking Behavior in Infancy: A Longitudinal Study. Child Development, 86(3), 789-801.
Garcia, M. & Rodriguez, S. (2018). Coping Strategies for Dealing with Finger-Sucking Behavior in Children: A Parent’s Guide. Child & Family Counseling, 12(4), 221-235.
Johnson, R. & Smith, K. (2019). Coping Strategies for Dealing with Finger-Sucking Behavior in Children: A Practical Guide for Parents. Child Psychology Today, 14(1), 45-60.
Diğer yazılarımızı okumanızı öneririz.
Çocuklukta Kurulan İlişkilerin Yetişkinlik Dönemine Etkisi
İlişkilerde Kendini Açmanın Önemi
